Dag 28' zondag 21 juli.

Dag 28: Gerard over de venijnige Apennijnen
"Ik vind dit niet leuk!!" riep ik woensdagmiddag naar Frederieke tussen het geraas van de vrachtauto's door. Na vier dagen Po-vlakte had ik me op de Apennijnen verheugd, maar de wegen waren erbarmelijk slecht en beslist niet meer autovrij of autoluw, zoals de weken ervoor. Om de gaten en hobbels te vermijden hadden we al onze stuurkunst nodig, en steeds weer afremmen en aanzetten kostte veel energie. Ontspannen genieten van het landschap was er dus nauwelijks bij. Ik vond het dus niet leuk meer. Tot mijn verbazing reageerde Frederieke blij en opgelucht. Zij vond het ook niet leuk meer, maar dacht dat alleen zij dat vond en had het niet willen laten merken. 
Donderdag was het opnieuw een zware dag, opnieuw slechte wegen, maar ook 950 klimmeters, evenveel als op de dag van de tweede Alpenpas. De Apennijnen zijn sowieso al zwaarder dan de Alpen, met in totaal 4200 klimmeters in 6 dagen terwijl we in de Alpen 'maar' ruim 2500 meter in 7 dagen hadden te overwinnen. Met de hitte en de slechte wegen zijn de Apennijnen dus gewoon heel venijnig: het venijn zit hem dus inderdaad in de staart.
Toen ik gisterochtend wakker werd, had er daardoor gewoon geen zin meer in. Ik voelde me fysiek niet moe, maar ik had geen 'moraal' meer. Ik zat er doorheen en wilde gewoon lekker thuis zijn. Frederieke had ook de behoefte om wat kalmer aan te doen, misschien geen rustdag, maar wel de in ons boekje als 'voor veel fietsers eigenlijk te lange etappe' in tweeën te splitsen. Toen het niet lukte om de overnachting voor de eventuele tussenstop te regelen besloten we dus om dan maar de hele rit te rijden: bijna 100 km en 950 hoogtemeters. 
En dat is gewoon weer een heel mooie dag geworden: veel betere wegen, lekker weer en prachtig landschap. En nu vind ik het weer helemaal leuk!! 
Frederieke had trouwens een bijzonder goede dag. Ze heeft de hele dag kopwerk gedaan in een tempo waar ik af en toe best moeite mee had. 
Ik heb weer 'moraal' en we zijn morgenmiddag in Rome, ongelofelijk toch!
De stemming in de ploeg is nog steeds fantastisch goed. Er is in vier weken geen onvertogen woord gevallen. En zelfs die venijnige Apennijnen hebben ons niet klein kunnen krijgen.

Dag 28, Frederieke,
Ook vandaag bleef de tocht behoorlijk heuvelachtig en hier Italië wil dat zeggen dat we klimmetjes moesten maken tussen 5 en 12 procent maar het uitzicht wat we vervolgens kregen was prachtig. Ik verbaas me iedere keer weer over de schilderachtige plaatsjes waar we langs komen en altijd boven op de heuvels. Dit heeft , zo lees ik net te maken met de vele overstromingen waardoor moerasgebieden ontstonden en vervolgens een broedplaats voor malariamuggen! maar het had ook te maken met de strategische ligging en vandaar dus ook dat veel plaatsen volledig ommuurd zijn. 
Dan nog even over de tocht van vandaag die zwaar was  wat ook te maken had met de zon en de warmte. Het zweet   stond in mijn schoenen en dat wil wat zeggen.  Het lijkt wel nu we einddoel bijna bereikt hebben de vermoeidheid zich ook laat zien en voelen .. Leuk is wel omdat het vandaag zondag is er weer veel gefietst werd en dus ook veel gegroet. Inmiddels zijn we aangekomen bij de camping  in Fiano Romano's waar het inmiddels hard is  gaan waaien en in de verte onweer behoorlijk te keer lijkt te gaan. Gerard is zijn tent alvast aan het neerzetten en Jozef is begonnen met de voorbereidingen van de maaltijd. Speciaal wil ik nog wel vermelden dat de foto' s welke we op de reisblogger zetten hoofdzakelijk door Gerard zijn gemaakt waarbij hij soms gevaarlijke capriolen uit moest halen. 
Na het avondeten gaan we ons verwennen met een heerlijk groot Italiaans ijs. Na 65 km in deze temperatuur wat zal dat heerlijk smaken. Nog 67 km. en we zijn in ROME.