Dag 31, laatste dag
Dag 31, 24 juli
De laatste dag in Rome, althans in de omgeving van Rome.
Het voelt als de dag na een feestje, zooi opruimen, alles weer op zijn plaats zetten en klaar maken voor het normale leven.
Zo zijn we na het ontbijt begonnen met de auto in te pakken, fietsen uit elkaar gehaald en in de auto gelegd, eindafrekening gemaakt en het tekort uit de flappentap gehaald. Vanavond het afsluitend diner en morgenvroeg op pad naar Dienten voor een bezoekje aan Raimund.
Gerard blijft nog een paar dagen in Rome en vliegt op eigen gelegenheid terug.
We hebben het meer dan vier weken uitstekend gehad, geen ernstige ongelukken, in het begin aan de koude kant maar in Oostenrijk prima weer om te fietsen. De laatste dagen in Italie warm, zware trajecten maar goed van eten en drinken. Gisteren een prachtige dag in Rome. Met ons drieën was het ook zeer aangenaam toeven, elkaar voldoende ruimte gevend en zorgen dat Rome bereikt werd.
De site was in het begin lastig, veel dingen moesten nog uitgezocht worden en het gebruik van de iMac een totaal onbekend fenomeen. Wifi was voor ons niet alleen iets nieuws maar ook voor de meeste campings iets waar je soms veel geld voor moest betalen. Maar het is gelukt om iedereen redelijk en regelmatig te informeren.
De actie voor het Prader-Willi fonds is naar onze mening ook geslaagd, we zijn met 100 sponsors de 8.000,- gepasseerd en is het einde nog lang niet in zicht. Onze inschatting was aan de hoge kant, dit kwam gedeeltelijk door de onbekendheid met dit fenomeen. Maar desondanks een geweldig resultaat!
Iedereen natuurlijk erg veel dank voor de opwekkende reacties, morele en geldelijke steun en het vertrouwen wat aan ons gegeven is.
Opvallend is wel dat je een land heel anders leert kennen als je maar ongeveer 75 km per dag reist en daarbij alleen maar secondaire wegen gebruikt.
Op de meest afgelegen campings "raast" het van de Nederlanders, je vraagt je af hoe ze de plek hebben weten te vinden, het blijkt dan dat deze in de ANWB gids staan.
Wat mijn persoon betreft was het een erg leuke trip, leuk om te doen, onverwacht bijzonder, veel nieuwe aspecten erbij geleerd, beslist de moeite waard.
Frederieke :
hetgeen Jozef hierboven heeft geschreven daar sluit ik mij helemaal bij aan. Voor mij persoonlijk was het een bijzondere ervaring om met twee mannen op vakantie te gaan vooral , zoals Gerard zei , als het ging om de properheid, er moest nu eenmaal zo af een toe een wasmachine gedraaid worden, ook fietsbroeken , zo was mijn mening moesten wel iedere dag even uitgespoeld worden wat volgens Gerard en Jozef helemaal niet nodig was en probeerde ze dan maar te overtuigen dat het wel frisser was. Ook de gespreksonderwerpen waren anders,niet dat we het over auto's hadden, gelukkig niet, maar mannen zijn nu eenmaal wat rationeler en Gerard is nu eenmaal wetenschapper en denker terwijl Jozef meer het type is van snel handelen ook daar heb ik van beiden weer veel geleerd . Het maakte de gesprekken boeiend alhoewel ik soms ook wel dacht " ja nu weet ik het wel " . Ook het richtingsgevoel is bij mannen, zo weet ik nu zeker, beslist beter. Dankzij Gerard hebben we Rome fietsend ook echt bereikt.
Toch wil ik mezelf als vrouw van dit team niet wegcijferen, ik heb ze bij kunnen houden, misschien niet in het drinken maar wel in het actief mee participeren.
Als ik thuis ben ga ik een fotoboek maken voor Cato zodat ze later ,als ze groot is , kan lezen dat haar opa ,oma en Gerard in 2013 naar Rome zijn gefietst met als doel meer bekendheid te geven aan het Prader Willi Syndroom en dat er door middel van deze aktie een mooi bedrag door iedereen bij elkaar is gebracht voor wetenschappelijk onderzoek. Mijn dank, namens Cato is dan ook groot, heel groot.
Terugblik op dag 31, Gerard
Ik kijk terug op een bijzondere reis. Bijzonder om verschillende redenen. Natuurlijk vanwege het feit dat ik op mijn 71ste 2200 km door Europa heb gefietst. En op eigen kracht over de Alpen ben gekomen. Maar natuurlijk ook dat ik dat heb mogen doen in het prettige gezelschap en met de ondersteuning van Frederieke en Jozef. Ik ben hen daar heel erkentelijk voor. Dan natuurlijk ook het feit dat eindelijk op het Sint-Pietersplein heb gestaan. Als het de Oudheid betreft heb ik altijd meer met de Grieken gehad dan met de Romeinen, meer met filosofen dan met veroveraars. Toen ik 10 jaar geleden met pensioen ging en mijn Italiaanse collega hoorde dat ik nog nooit in Rome was geweest, kreeg ik van haar de Capitool-gids van Rome met de uitnodiging haar gauw te komen opzoeken. Dat is er gisteravond, dus na 10 jaar, eindelijk van gekomen. Rome dus. En ik blijf nog een paar dagen om meer van de stad te zien. Maar toch denk ik dat die week in Oostenrijk en Noord-Italië (Sud-Tirol) de mooiste dagen zijn geweest: prachtige landschappen en supermooie fietspaden. En daarmee kom ik op misschien wel de meest bijzondere ervaring van deze reis: slow travelling! Ik werd me daar pas van bewust toen Jozef ons vanwege de gevaarlijke drukte op de weg die 6 km met de auto wegbracht. Het landschap was toen iets buiten mij, waar ik met een zekere afstandelijkheid naar keek. Op de fiets voelde ik me daarentegen deel uitmaken van het landschap. Ik voelde me een figurant in mijn eigen documentaire. En voor me uit fietste Frederieke, die andere figurant. En aan het einde van de dagetappe fietsten we het door Jozef opgezette kamp binnen, een soort wellness-centrum. Heb ik gedroomd? Nee, het was de ervaring van slow travelling met het soort comfort dat daar geheel bij aansloot. En tenslotte was er nog een bijzonder aspect aan deze reis: de sponsoring van door het Prader Willi-fonds te financieren onderzoek. Al met al dus een bijzondere reis, waarvan ik nog lang zal nagenieten.
Geniet van het moment, van de triomf maar vooral ook van de afgelegde weg. Op naar de gewenning van het 'normale' leven!
Jozef en Frederieke,met een mooi en persoonlijk doel hebben jullie ook op een andere manier iets indrukwekkends gepresteerd. Proficiat daarmee.
En Gerard, ik kijk uit naar de verhalen die nog komen. Geniet van Rome, het is meer dan de moeite waard.
Veel dank dat jullie ons de kans hebben gegeven om deze prachtige tocht mee mochten beleven.
Cobi
Wat een hilarisch gevoel moet dat geven, zo'n harmonische prestatie! Geniet er lang en intens van! We hopen de verhalen gauw live te horen. (Dit blijft een korte krabbel, want mijn Pats schiet telkens weg, en dan kan ik weer opnieuw beginnen.)
Met liefs en tot krassens!
Kees & Winnie
Geweldig wat jullie met die rondrijdende bandjes gepresteerd hebben
en nu in de laagste versnelling weer terug naar normal life!
Tot spoedig
Nu kan het nagenieten beginnen.
Paula
Behouden thuiskomst en tot spoedig.
Manus van Gent.
Geen chapeau maar Borsalino!
Bebby en Jons
Joost & Co.
Wat een geweldige prestatie! Ik heb grote bewondering voor jullie alledrie!!!
Een heel goede thuisreis en geniet ook maar weer van ons "platte landje"
Hartelijke groeten.....Ruud & Paula
P.S.: We zullen graag een gift overmaken voor deze geweldige tocht.
(Ik dacht dat Ruud het al gedaan had,maar.... dit wordt vanavond goedgemaakt)
Het is indrukwekkend wat jullie voor onze kinderen hebben gedaan. Bij het lezen van het verslag van jullie laatste dag in Rome wellen de tranen in mijn ogen. Jullie fietstocht betekent zo veel voor onze kinderen en geeft mij moed om door te gaan met de strijd om onze kinderen een gezicht te geven. Het geld, inmiddels al ruim € 9.000 (nog elke dag komt er geld binnen) zal goed besteed worden. Geweldig bedankt, Ingeborg Hoenders
Zo zie je maar waar het plaatselijke suffertje goed voor is.
Geweldig dat je dit hebt gedaan!
Groetjes.