Dag 24

Dag 24, 17 juliEen grote camping waar geen kip was, is en verder zou komen, mooi rustig!We hebben gisterenavond gebruik gemaakt van de dagaanbieding op de camping, voor 20,- euro per persoon een Italiaanse diner, incl. wijn en geen kosten voor de camping. Het hele gebeuren was best om te lachen, het eten was best redelijk en werd ons vooraf gevraagd vis of vlees. We kozen alle drie voor vlees en wat kregen we... vis!Bij het toetje, een chocolade ijsje uit een papiertje kwam de kok ons vragen of wij af wilden sluiten en licht uit wilden doen, zij gingen ergens anders een pizza eten!Om 8,15 uur zat het peloton op de fiets om het laatste stuk Povlakte af te werken, via Ravenna naar Casema waar de eerste heuvels van de Alpe di Serra beginnen.  De povlakte lijkt veel op onze oude polders zoals de Wieringermeer, bebouwing, graan en andere landbouw activiteiten. Het eerste bord Roma gezien, vanaf de overnachtingsplek Turrito is het nog 300 autokilometers. Het peloton heeft een zware dag, ver, warm en de eerste klimmetjes. We horen het zo.Dag 24 Frederieke,Vanaf de camping bij Sant'Alberto en een klein stukje langs het Valli di Comacchio, een enorm grote lagune , het veerpontje over de Reno genomen om richting Ravenna te gaan. Weer een echt Italiaanse stad met smalle straatjes, sobere kerken maar wel met de mooiste Byzantijnse mozaïeken ter wereld. Vanwege de oplopende temperatuur , had was er om 10.00 uur al 29 graden door gegaan wat we hadden een lange tocht. Het vlakke land van de Po vlakte ging langzaam plaats maken voor de mooie groene Apennijnen en het wordt weer helemaal Italië, prachtige dorpen en mooie natuur wisselenden elkaar af. Ook de eerste kleine klimmetjes kwamen er weer aan wat ons goed afging alleen de laatste 10 km. waren spannend niet vanwege het stijgen maar vanwege het enorme drukke verkeer wat ons voorbij ging. Grote vrachtwagens met dubbele opleggers moesten ons passeren . Met samengeknepen billen op het zadel, het stuur goed vasthouden en tempo houden werden die laatste kilometers gemaakt. Vroeg me af waar al dat verkeer ineens vandaan kwam maar Wat bleek juist op dit stuk is de hoofdsnelweg naar Rome afgesloten en moet het verkeer over de doorgaande weg die wij als fietsers moeten gebruiken. Jozef was blij dat we heelhuids aankwamen. Nog een kleine opvallendheid zijn al die mannen van 50 jaar en ouder die de terrasjes bevolken en daar zitten te kletsen ,te kletsen en kletsen. Waar de vrouwen zijn weet ik niet maar je zou bijna denken dat die uiteindelijk de economie hier draaiende houden. Na 93 km. zijn we nu in Turrito. We hebben heerlijk buiten kunnen eten, als de zon onder is komen alle Italianen  uit hun hol om ook lekker te happen!

Vroeg naar bed voor een lange etappe morgen vroeg!